تاریخچه گاوآهن به چه زمانی برمیگردد؟

گاوآهن اولیه چوبی مشکلات بسیاری داشت. تیغه چوبی آن در برخورد با سنگ و خاک های سفت شکننده بود. همچنین در خاک هایی که برای رسیدن به مواد معدنی خاک باید شیارهای عمیق تری زده می شد، تیغه چوبی کارآمد نبود. همین چالش ها سبب شد تا به فکر تغییراتی در گاوآهن بیفتند.

اولین اقدامات برای این تغییرات، استفاده از چوب های کلفت و سنگین‌تر بود. اما وزن سنگین آنها که منجر به کاهش سرعت شخم زدن هم می ‌شد، استحکام نداشت و کارساز واقع نشد. تا اینکه در سال 1730، جوزف فولجامب گاوآهن روترهام سوئینگ (Rotherham Swing) را به ثبت رساند. روترهام گاوآهنی بود که از طرح های هلندی الگو گرفته شده بود. کاربرد آن به این صورت بود که توسط دو اسب و یک نفر استفاده می‌ شد، درصورتی که گاوآهن اولیه توسط چند گاو، یک فرد شخم‌زن و یک فرد برای هدایت گاو استفاده می ‌شد.

چند سال بعد، جیمز اسمال، آن را ارتقا داد و تیغه ای آهنی را که سبک‌تر مقاوم‌تر بود را جایگزین تیغه چوبی کرد. این تغییری بنیادی در گاوآهن بود که پس از هزاران سال در آن ایجاد شده بود. این طراحی جدید که بسیار کارآمد تر و سبک تر از هر نوع دیگری در آن زمان بود هزینه های کشاورزان را کاهش داد و تولیدشان را بیشتر کرد. گاوآهن روترهام برای سال های زیادی به طور گسترده مورد استفاده قرار گرفت. می توان گفت این اولین گاوآهنی بود که در کارخانه تولید شد.